Dit boek begint tijdens een razzia in 1944. Een jonge man wordt thuis opgepakt en laat nog snel een briefje op de keukentafel achter voor zijn verloofde. De start van een fascinerend verhaal dat in staat stelt het leven van de man van dag tot dag te volgen tot de bevrijding. De dagelijks gemaakte aantekeningen beschrijven het werk, de vernederingen en zijn dagelijkse problemen. Het gebrek aan eten, kleding en het zware werk eisen langzamerhand hun tol. De weerstand neemt af en hij wordt ernstig ziek door bedorven voedsel te moeten eten. De brieven naar huis illustreren het verhaal en laten zien hoe hij zijn familie op de hoogte hield. Eerst nog met een positieve toon maar deze is gaandeweg niet meer vol te houden en hij schrijft de harde realiteit van zich af, ook naar huis.

In de zijlijn van het verhaal worden de historische feiten genoemd die laten zien dat het levensgevaarlijke werk bijna onmogelijk werd gemaakt door een onophoudelijke bommenregen op het gebied.

Sabotagepogingen en de keiharde tegenmaatregelen eisen hun tol. Om in leven te blijven moet er worden gescharreld met Poolse, Franse en Russische krijgsgevangenen, andere dwangarbeiders uit de Oekraïne en ook met de plaatselijke Duitse burgerbevolking.

De man, aan de keukentafel nog vol goede moed over een goede afloop moet een overlevingsstrategie bedenken om het te kunnen volhouden. De drang om door te gaan en ooit terug naar huis te keren winnen het ternauwernood. Hij weet te ontsnappen en te voet via bezet gebied een onderduikadres te bereiken in Nederland. Ooggetuigen vertellen hoe hij daar aan kwam. Haveloos, ondervoed en met een verhaal dat nauwelijks kon worden begrepen.

Ongetwijfeld één van de best gedocumenteerde verhalen uit de Tweede Wereldoorlog, later voorzien van de benodigde foto’s, feiten en achtergronden waardoor het nu beter begrepen kan worden…voor wie het aandurft…om in de voetsporen van een dwangarbeider te treden.